“O ja, lekker chardonnay, daar hou ik zo van!” Ik speur de kaart af naar Chardonnay per glas, omdat mijn vriendinnetje zo van Chardonnay houdt. Ik schijn iets van wijn te weten, dus ik mag kiezen. Er is redelijk wat keus en ik omdat ik zelf een Bourgogneliefhebster ben, bestel ik een Saint-Véran van vijf euro nog wat per glas. “Bah, wat is deze zuur. Ik vind ‘m niet lekker en hij is nog duur ook,” is de reactie van mijn lieve vriendin.
“O ja, lekker chardonnay, daar hou ik zo van!” Ik speur de kaart af naar chardonnay per glas, omdat mijn vriendinnetje er zo van houdt. Ik schijn iets van wijn te weten, dus ik mag kiezen. Er is redelijk wat keus en ik omdat ik zelf een Bourgogneliefhebster ben, bestel ik een Saint-Véran van vijf euro nog wat per glas. “Bah, wat is deze zuur. Ik vind ‘m niet lekker en hij is nog duur ook,” is de reactie van mijn lieve vriendin. Zelf vind ik hem helemaal niet zuur en ook niet zo heel duur. Als we even later de wijnbar voor het restaurant ingeruild hebben, schuif ik de wijnkaart naar mijn vriendin door; deze keer mag zij kiezen. Ze gaat voor het karafje huiswijn, een Australische chardonnay, en een karafje water. “Kijk, dít vind ik nou lekker!” Een beetje sip staar ik naar het karafje en zucht. Een typisch geval van het chardonnay-cliché.
Aangezet tot piekeren vraag ik me af wat chardonnay voor mij is? Lekker, Bourgogne, champagne, blanc de blancs, duur, mooi, verfrissend, diepgaand, verfijnd, feest, vreugde en verdriet (vooral als het op is). Kortom, emotie. Genoeg, lijkt me zo. Maar wat is het niet voor mij? Het staat in ieder geval niet op het etiket. Chardonnay is voor mij een druif, een Druif met een Hoofdletter, maar geen merk, geen nietszeggende naam. Want chardonnay, merlot of cabernet sauvignon zegt net zoveel als bonbons, een boek of een auto. Het zegt eigenlijk helemaal niets.
Het land van herkomst, koel of warm klimaat, verschillende keuzes in de wijngaard, houten vaten, stalen tanks, snippers: het zijn allemaal belangrijke factoren die ervoor zorgen dat er heel grote verschillen zijn. Een goedkope variant uit een warm klimaat, waarbij een wijnboer een paar houtsnippers in de tank heeft laten vallen en er toen ook nog kort in heeft geroerd, is niet hetzelfde als een op eikenhouten vaten opgevoede variant uit een koel klimaat. Het gaat nog veel verder. Het land, de streek of zelfs de gemeente zeggen niet alles. Boer Pierre bakt er misschien niets van, terwijl buurman Benoît hemelse wijnen fabriekt. Mooie chardonnay is dus een serieus ingewikkelde zaak. Als je niet de grote namen van de kaart wil plukken om een pareltje te bestellen, heb je zo veel kennis nodig… Heel veel proberen en proeven dan maar.
Eigenlijk zijn er drie groepen. Om te beginnen de chardonnay-lovers zoals mijn vriendin. Ze houden van nietszeggende, karakterloze met houtstaven bewerkte sapjes. Dan zijn er de ABC’s, wijndrinkers die het principe Anything But Chardonnay bejubelen. Denkend aan deze groep moet ik altijd glimlachen, omdat ik een superlieve en vrouwelijke homo voor me zie die Anything But Chardonnay bestelt mét handgebaar. En tenslotte de bewuste drinkers, die genieten van de wijn van Boer Benoît zonder te lullen over chardonnay. Mijn vriendin heeft nergens last van. Het chardonnay-cliché zegt haar niets. Haar leven is waarschijnlijk een stuk eenvoudiger. In ieder geval een stuk goedkoper.
Stephanie van Rantwijk
